Бакдаулет Арыстан - Журектесин 2 болим

Өтті қанша бақытты сəт жылдарда,
Бəрі-бəрі өзгеріпті бұл маңда.
Бір өкініп, бір тəубе деп сені ойлап,
Есіме алдым еңсем түсіп тұрғанда.
Əппақ аймен жарық берді аспаным,
Қаншама жыл өтіп кетті қасқағым.
Сен кеткенде өз ұяңды тауып ап,
Мен сол кезде жəй бір өлең бастадым.
"Іздейді" деп күтпеймізго кім қашан,
Тал бойыңда сол кездегі тұрма сəн?!
Жыл өткен соң сағынышпен өзіңе
"Жүректесің" деп жазым ем тыңдасаң.
Қазір көрсем деп жүр кейбір ел сені,
Əн дегенің махаббаттан деуші еді.
"Жүректесің!Қош бол!" дедім амалсыз
Мазаламай кетіп едім мен сені.
Жан болмайық бұл жалғанда түңілген,
Ал жоқтығың тек бес жылда білінген.
"Қайдасың" деп сені іздеп ем соңғы рет
Қоштасарда сол бойдақтық күніммен!
Қиын сырттай жан сырыңды ашқаның,
Барлығына тəубе етеді жас жаным.
Жəй махаббат емес екен соны ұқтым,
Сен өзгердің! Менде қазір басқамын.
Айтатыным сыймай кетті ішіме,
Таңғаласың тəтті сезім күшіне.
Есіме алмай ұмытылған ескі өмір
Қайдан кірдің бүгін менің түсіме!
Бой алдырып жүргендейсің əттеңге,
Саған жазған бар өлеңім дəптерде.
Өз-өзіңді жүрме бірақ кінəлəп,
Байқаусызда мені ойлаған сəттерде.
Ол күн өтті. Жүрегімді мұң басқан,
Еңбек ету керек екен тынбастан.
Қарап тұрсам қызық кино өмірім,
Бұл не деген ұмытылмас жыр дастан!
Шүкір тəубе болған жансың енді ана!
Менде əке болып жүрмін кең дара!
Сол жылдары сұлу көрсем санаулы
Тек есімде қалған ару сен ғана!
Сені ойлаған күндер өткен күн түні,
Бір сағыныш жүрегімді жұлқыды.
Сенде ұл бар кейде ойланып қорқамын,
Құда болып қаламба деп бір күні...
Жылы болып өткен сəтте жаз айым,
Өмір сəл-пəл өзгергендей өз ойым.
Осы өлеңім қанша жылға жалғасар,
Жазылатын сəт келгенде жазайын.
Əліде ашық айта алмаймын саған дəл,
Бірақ ашып айта алатын шамам бар.
Күн шыққанша ұйықтамау жоқ кəзір,
Таң атқанша бірге жатар адам бар!
Асығып жүріп арманыма,
Ұмыттым өткен кезімді.
Жұбата алмай қалғаныма,
Кінəлəп жүрмін өзімді.
Қайғыға салып күндеріңді,
Алыстап кеттің жыраққа.
Сездіңбе ойлап жүргенімді,
Сағыныш бар ғой бірақта.
Амалым енді барма менің,
Мұңданып саған кеп тұр ем.
Жыласаң егер олда менің,
Қателіктерім деп білем.
Жылама қарап көкте күнге,
Өкпелемеші тағдырға.
Жол берме жаным кектенуге,
Кінəлі болдым алдыңда.
Өзімді солай кінəлəдім,
Сезімнің біліп қадірін.
Байқатпай жүріп жылағаның,
Жаныма батты жарығым! 1